We komen om in de rapportages. Statistieken, cijfers, grafieken. Ja, ze zijn nodig (en zelfs o zo leuk!) maar it doesn’t stop there.

Herkenbaar: Professionals worden moe van het uitdraaien van wéér een rapport, van weer die vraag ‘hoe staat het met statistiek X?’. Managers worden moe van weer een rapport met droge cijfers. Weer een nader te interpreteren overzicht met een hoop nummers op een kluitje.
Belangrijker is het bieden van inzichten en het stellen van de juiste vragen.

  • Hoeveel kosten er gemaakt moeten worden om 1 euro om te zetten met de website
  • Welke verandering de grootste kostreductie heeft gerealiseerd
  • Welke marketingkanalen de beste ROI hebben hoe er meer budget aan besteed kan worden
  • Welke klachten van klanten zijn recent aangepakt en of er een toename in de omzet te zien is als gevolg hier van
  • Wat de knelpunten op onze website zijn en wat het resultaat zou zijn als deze er niet zouden zijn
  • Hebben de klanten die verantwoordelijk zijn voor de meeste omzet ook de beste marges?
  • Nemen de klanten met kleinere omzet relatief meer of minder tijd in beslag?
  • Welke producten of diensten de hoogste handelingskosten hebben
  • Welke regio de meeste omzet heeft en wat de gemiddelde omzet per verkoper is
  • En hoe presteren ze dan, in vergelijking met andere regio’s?

Zoek als medewerker naar het juiste inzicht, kom met een antwoord op een vraag, in plaats van weer een hoop nummers. Het toont meteen initiatief. Stel als manager een vraag. Het ontplooit je medewerker, daagt hem uit. En wees concreet in je vraag of antwoord. Aan vage vragen en inzichten heeft niemand wat.

Rapportages, statistieken, dashboards: die blijven. Ze ondersteunen bij het genereren van inzicht. Je hebt ze nodig. Maar ze zijn the means to an end, en geen doel op zich.

[]